نامە ای به خدا/ شیرکو بیکس،هەڵەبجە/شێرکۆ بێکە

پس از مرگ حلبچه

شكایت‌نامه‌ای بلند به خدا نوشتم

قبل از هر كسی

پیش درختی خواندمش

درخت گریست!

در كنار او پرنده‌ای پستچی

گفت:

اما چه كسی نامه‌ات را می‌رساند؟

روی من حساب نكن

من به عرش خدا نمی‌رسم!

شباهنگام

فرشته‌ی سیه‌پوشِ شعرم

گفت: غم مخور

من می‌برمش تا كهكشان

اما قول نمی‌دهماو تحویلش بگیرد

تو خود می‌دانی

كه خداوند بزرگ را

چه كس می‌بیند؟

گفتم: سپاسگزارم … پرواز كن!

فرشته‌ی الهام

شكایت‌نامه را با خود برد و پرید…

فردا كه بازگشت

مسئول درجه چهارِ دفترِ خدا

«عبید» نامی

زیر همان شكایت‌نامه

با زبان عربی نوشته بود:

اَبله!

به عربی ترجمه‌اش كن

اینجا كسی كُردی نمی‌فهمد و

به خدایش نمی‌رسانیم!

 نامە ای به خدا/ شیرکو بیکس

شێرکۆ بێکەس
لە دوای خنکانی هەڵەبجە
سکاڵایێکی درێژم نووسی بۆ خوا
بەر لە خەڵکی
بۆ درەختێکم خوێنەوە
درەخت گریا
لە پەناوە،
باڵندەیێکی پۆستەچی
وتی: «باشە کێ بۆت ئەبا؟
گەر بە تەمای منی بیبەم،
من ناگەمە عەرشی خودا»
بۆ شەو درەنگ
فریشتەی ڕەشپۆشی شێعرم
وتی: «تۆ هیچ خەمت نەبێ؛
من بۆت ئەبەم هەتا سەرێ،
تا کەشکەڵان
بەڵام بەڵێنت نایەمێ خۆی نامەکەم لێ وەر گرێ؛
خۆ دەیزانی، خودای گەورە کێ ئەیبینێ؟»
وتم: «سوپاس، تۆ هەڵفڕە»
فریشتەی ئیلهام،
هەڵفڕیو
لە گەڵ خۆیا سکاڵای برد
ڕۆژی دوایی کە هاتەوە،
سکرتێری پلە چواری نووسینگەی خوا
«عوبێد» ناوێ
هەر لە سەر هەمان سکاڵاو لە دامێنا
بە عەرەبی بۆی نووسیبووم
«گەوجە!
بیکە بە عەرەبی
کەس لێرە کوردی نازانێ و
نایبەین بۆ خوا!