چیزی که الان منو آزار میده این هست که به اسم آزادی یا احترام
به انسان ها یا هزارتا شعار دیگه که اینجا می بینم انسان رو آزار میدن،آزاری که نه
کسی رنگشو می بینه نه کسی صداشو میشنوه.کلماتی رو در اداره ها می بینی در که تصور
می کنی این چیزا هستن و حقیقت دارن،
مثل اینکه میگن ما همه اینجا برابریم،ما
همه باید به هم کمک کنیم،اما متاسفانه کارشکنی اینجا اینقدر زیاده که حتی گفتنش آزاردهنده هست.
همین چند روز پیش چند نفر از دوستانی که از کشورشون
آواره و برای پناهندگی به فرانسه پناه آورده بودن تا درخواست پناهندگی کنن وقتی به
اتفاق هم به اداره ی مهاجرت رفتیم فورا یک قرار برای پلیس بهشون دادن من که تعجب
کردم که چطوراینقدر زود بهشون قرار دادن ؟.
گفتن هفته ی دیگه برید پلیس درخواست کنید باز هم متعجب
شدم یعنی فرانسه اینقدر زود کار پناهنده ها رو انجام میده؟
تا اینکه یک هفته گذشت منم برای کمک باهاشون رفتم البته
3 ساعتی پشت در موندیم بعد داخل شدیم . صدا زدن رفتیم جلو همون کاغذ سفیدی رو که
بهشون داده بودن یک مهر زدن گفتن برید 4 ماه دیگه بیاین اینجا تا درخواستتنو برای
پناهندگی قبول کنیم . خیلی برام عجیب بود ، بدون اینکه از خودشون سوال کنن این آدم
4 ماه کجا بخوابه؟ کجا بمونه؟ از کجا پول گیر بیاره؟آدمی که مشکل سیاسی داره و به
این کشور پناه آورده چرا باید آواره ی کوچه خیابون باشه؟
در صورتیکه وقتی در تبلیغاتشون میبینی زمین تا آسمون
حرفشون با عملشون فرق داره باور کنید همین الان که اینجا اقامت دارم از خیلی
قانونا که برامون گذاشتن محروم هستیم حتی یه کلاس زبان برامون نمیذارن که بتونیم
زبان یاد بگیریم اگه هم بدن میگن یک ماه یا دوماه ما برج نداریم.
همچنین به من گفتن باید اتاقی رو که بهت دادیم تخلیه کنی
چون ما دیگه نمیتونیم کاری برای تو انجام بدیم. اینم از فرانسه... و خیلی چیزایه
آزار دهنده ی دیگه ای که نه رنگ داره نه معلوم میشه. فقط آدمی که پناهنده هست
میبینه و احساس میکنه.
آرام
عثمانی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر